داغ تو دور از تصوّر، خارج از تصویرها            ماتمت افـتاده بر جانِ غل و زنجـیـرها

ذکـر تو ذکـر تـوسـل کـردن زنـدانـیـان            ضامنِ تهمت‌گرفـتاران و بی‌تـقـصیرها

حضرت موسی‌بن جعفر! با تو حاجت‌هایمان            شد اجابت، رد نشد هرگز پس از تأخیرها

نیمه‌شب پر می‌کشید از دست‌های بسته‌ات            ذکر تسبیح و قنوت و موجی از تکبیرها

از میانِ درب زندان نور تو معلوم بود            داشت حتی نـور تو بر دشمنت تأثـیرها

هتک حرمت‌ها به جای زهر، جانت را گرفت            بیشتر از ضربِ تـازیـانـه‌ها، تحـقـیرها

زهر هم دارد علائم، بدترینش تشنگی‌ست            سوخـتی اما به یـاد کـشـتۀ شـمـشـیـرها

روضۀ جدّ غریبت عـاقـبت شد قـاتـلت            یاد آن پـیکـر که زیرِ نیـزه‌ها و تـیـرها

دست و پا میزد ولی چشمش به خیمه‌گاه بود            وای از رزق حرام و وای از تزویرها

می‌شکست ای‌کاش دستی‌که به رویش شد بلند            می‌شکست ای‌کاش با دستش عصایِ پیرها!